Technologia powlekania węglikiem

Technika powlekania węglikami, znana również jako elektroimpulsowe spawanie powłokowe (EISP), opiera się na efekcie elektroerozji. W wyniku wyładowania elektrycznego między elektrodą a obrabianym przedmiotem, cząsteczki węglika są usuwane z elektrody i implantowane w termicznie obciążonej powierzchni. Powstaje w ten sposób warstwa z mieszanych kryształów bogatych w tungsten oraz międzymetalicznych faz twardych, które charakteryzują się wytrzymałymi strukturami krystalicznymi. Połączenie cząstek twardego materiału z materiałem podstawowym jest na tyle intensywne, że w strefie brzegowej powstaje nierozpuszczalny kompozyt - o grubości warstwy od 0,001 do 0,040 mm. Cechą szczególną tej techniki jest to, że elementy mogą być powlekane częściowo, w wąskich granicach i bez odkształceń. Stanowi to technologiczne udoskonalenie w porównaniu do innych nowoczesnych systemów powlekania, takich jak natryskiwanie płomieniowe czy powłoki CVD i PVD.